در جلسات هفتگی معالم القرآن حسینیه قرآن و عترت بنیادقرآن آیت الله سید محمد قائم مقامی، محقق و پژوهشگر به تدریس موضوع حکمرانی مهدوی پرداختند.
در ابتدا جلسه با قرائت قرآن آغاز شد و پس از آن آیت الله قائم مقامی به تدریس موضوع پرداختند.
ایشان فرمودند:
ایام ایام شادی و نشاط است جا دارد که فرا رسیدن این ایام را خدمت شما تبریک عرض کنم. امروز مقرر شده است که چند کلامی پیرامون حکمرانی مهدوی صحبت کنیم.
آیت الله قائم مقامی ادامه دادند:
امروزه بشریت در آستانه عقلانیت قرار گرفته است که یکی از نشانههای آن انقلاب اسلامی است. جهان دارد وارد عرصه جدیدی از مدیریت میشود که آن مدیریت قرآنی است. الحمدالله ما در ایران به واسطه اصل انقلاب در یکی از نقاط اصلی این مدیریت قرار گرفتهایم و این الگو را به جهان نشر میدهیم.
ایشان فرمودند:
در گذشته گذشتگان توان فهم چنین چیزی را نداشتند. آنها دین را قبول داشتند اما به طور تحریف شده. دین خالص و ناب بی مشتری مانده بوده تا به امروز. اما از این به بعد موضوع طور دیگریست، امروزه انسانها به دنبال این هستند که حقیقت چیست و خداوند چه میخواهد… حالا مدیریت قرآنی چه خواهد بود؟… پاسخ به این سوال به اینگونه است که این مدیریت و حکمرانی الهی و مردمی است که البته با یکدیگر ترکیب نمیشوند. آنها دو بعد مجزا هستند که یک بعد تماما خدا و آسمان امر الهی است و بعد دیگر تماما انسان است، درواقع قانون از خداوند است و اجرا از مردم است.
آیت الله قائم مقامی افزودند:
مقام باطنی انسان قابل غصب نیست اما مقام ظاهری آن قابل غصب است. الحمدالله در مقام رهبری کشور ما کسی نشسته است که بالاترین مقام دینی و علمی را دارد. در نظام حاکمیت دینی و قرآنی مسئله انطباق مقام از صدر تا ذیل مطرح است. از نظر مدیریت الهی مدیری که خدماتش بیشتر است نسبت به مقامات پایینتر قرار نیست همپای گستردگی مسئولیتش گستردگی برخورداری از مادیات را دارا باشد. مثالش هم که بسیار داشتهایم به عنوان مثال در جنگ تحمیلی که ما به کرات دیدهایم فرمانده لشگر از سرباز بسیجی از لحاظ مادی کم برخوردارتر بود. پس اگر بخواهیم نتیجه گیری کنیم میتوانیم اینطور بگوییم که مدیریت الهی و مردمی با هم متحد است اما دو بعد مجزا هستند، در کسوت رهبری اتحاد منصب ظاهری و باطنی مهم است و در نهایت هم بحث عدم برخورداری بیشتر مدیر نسبت به زیر دستان است.
در انتها مراسم با برپایی سفره احسان حسینی و ذکر مصیبت ذاکرین اهل بیت به پایان رسید.