در جلسات هفتگی معالم القرآن حسینیه قرآن و عترت ب آیت الله دکتر شیخ علی رازینی رئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور و عضو شورای نمایندگان ولی فقیه در دانشگاه‌ها به تدریس موضوع نقش حقوق و قضا در حکمرانی قرآنی پرداختند.
در ابتدا جلسه با قرائت قرآن آغاز گردید و پس از آن حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی حسین زاده دبیرکل بنیاد قرآن سخنانی را پیرامون حکمرانی قرآنی ارائه کردند.
ایشان گفتند:
مدتی می‌شود که بنیاد قرآن در حوزه حکمرانی قرآنی فعالیت می‌کند و در این راستا بیش از ۱۸۰ نشست تخصصی را نیز برگزار نموده، به پیرو همین مسئله هم نشریات و کتبی از بنیاد قرآن و مرکز تربیت مدیران حکمران این بنیاد به انتشار رسیده است.
در ابتدا جلسات با تعداد نفرات بیشتری برگزار می‌گردید اما با تحلیل و پیشنهاد هیئت اجرایی مرکز تربیت مدیران حکمران این بنیاد جمع محدودتر، افراد ویژه‌تر و بحث‌های تخصصی‌تری مطرح شد که به امروز ختم شده است به هر حال همانطور که می‌دانید قرآن هم یک عنصر برای گرد هم آمدن معنویست و اینجاست که می‌گوییم القرآن یجمعنا؛ در این باره نیز می‌خواهیم در رابطه با حقوق قضایی و حکمرانی قرآن صحبت کنیم که این دو نیز در جهت یکدیگر حرکت می‌کنند
پس از سخنان دبیرکل بنیاد قرآن آیت الله دکتر علی رازینی به تدریس پیرامون موضوع نقش حقوق و قضا در حکمرانی قرآنی پرداختند.
ایشان گفتند:
ضمن تبریک ولادت پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی (صل الله علیه و آله و سلم) و فرزند ایشان امام جعفر صادق (علیه السلام) خاطر نشان کردند:
قرآن راهگشاست و باعث اتصال و هدایت انسان‌ها می‌شود، اگر درست و عمیق فهمیده شود.
بحث حکمرانی سه شاخه دارد: قضا _ تامین _ اجرا
در رابطه با شاخه قضا می‌توان آیه شصتم سوره نسا را مورد بحث قرار داد و آن آیه می‌فرماید که باید با طاغوت و دشمنان مبارزه کرد و خداوند، دین را مایه سعادت انسان قرار داده است. آنهایی که کافرند الگوی آنان نیز طاغوت است و طاغوت خاصیتش این است که روشنایی را به تاریکی تبدیل می‌کند. کسانی که اظهار به دین آوردن می‌کنند اما در دل، دینی که از رضایت قلبی و دِلی برخوردار نیست را تبعیت می‌کنند؛ پس دین ندارند. کلمه کلیدی و صریح این آیه‌ای این است که ما بدون حاکمیت قرآنی در مسائل قضایی به ایمان نمی‌رسیم، در پیرو همین قضیه باید از احکام دین اسلام که بر اساس حاکمیت قضایی در مسیر حاکمیت قرآنی است پیروی شود که مسیر درست همین است مجازات و جزا در علم قضا برای نابودی و سیاه شدن نیست بلکه برای حیات، امنیت و زنده شدن جامعه است. کسانی که می‌گویند ما ایمان آوردیم اما در مسائل زندگی روش‌هایی به غیر توجه به خدا و ایمان به خدا انجام می‌دهند، اینان همان کسانی هستند که ایمان ندارند و در حال کفر ورزیدن و دروغ گفتن؛ هم به خودشان و هم به خداوند هستند.
اگر می‌خواهیم مومن باشیم، باید تسلیم امر خدا باشیم؛ اما از آن طرف کسانی که ایمان راسخ و درستین به خدا دارند، بدانند و ناراحت نباشند که سرانجام به سر مقصود نهایی خواهند رسید و در این مسیر؛ هستی بخش هستی آنان را یاری می‌رساند. در طول تاریخ پیامبران برای هدایت آمده‌اند که واضح است اینکه ما به این عزیزان ارادت داشته باشیم کافی نیست؛ بلکه باید از آنها تابعیت کنیم و این همان مسیر انسانیت و درست است. همانگونه که در نمازهایمان می‌خوانیم؛ در سوره حمد، که پروردگارا، ما را همان گونه هدایت کن که بندگان صالح و مخلص تو قدم برداشتند و آنان را به ما نعمت دادی که منظور اولیاء دین و بندگان خوبت هستند و ما را از تاریکی‌ها و گمراهی‌ها نجات ده… مهمترین وسیله هدایت در زمان پیامبر، خود پیامبر است و در زمان نبود ایشان؛ جانشینان برحق ایشان که خودشان تعیین نمودند. ما برای اطاعت از خداوند نباید طلبکارانه ادعایی داشته باشیم و شرط و شروطی تعیین کنیم؛ باید با دِلی آرام، خالص و پاک؛ تسلیم محضر خدا باشیم که هدف و کار پیامبر اسلام اجرا، پابرجا بودن و فراگیر شدن حکمرانی دینی و قرآنی بوده است.
در انتها جلسه با نوای ذاکرین اهل بیت به پایان رسید.
معالم القرآن _ شیخ علی رازینی
