در جلسات هفتگی معالم القرآن حسینیه قرآن و عترت بنیاد قرآن کشور، دکتر سید محسن حسینی، مدرس و مشاور در دانشگاه و مشاوره عالی صندوق توسعه صنایع دریایی، به ارائه موضوع نگاه ها و رویکرد ها در حکمرانی قرآنی پرداختند.
در ابتدا جلسه با قرائت قرآن و با صدای جناب آقای محسن جهانی آغاز گردید و پس از آن جناب آقای دکتر سید محسن حسینی گفتند:
تشخیص درست و زمان درست باعث جلو رفتن و به ثمر رسیدن کار می‌شود. ما فرهنگ‌های بسیار عظیم و شگفت آوری مانند ایثار، شهادت و اخلاص را در این سرزمین شاهد بودیم که بدون لطف خدا و اولیای خدا انجام پذیر نبودند. در مبحث حکمرانی باید شفافیت داشت و مردم و جامعه بدانند که چقدر مدیران حکمرانی با آنها صادق هستند؛ همچنین مسئولیت پذیری مدیران و آحاد جامعه برای رشد یک سرزمین خیلی مهم است. باید از ظرفیت‌ها و ارزش‌های کشور استفاده کرد اما متاسفانه اگر به این موضوع که به داشته‌ها توجه کنیم، توجه نشود، چیزی که باعث قدرت ما می‌شود، باعث ضعف ما می‌شود. ما باید شاخص داشته باشیم تا مقدار استفاده یا عدم استفاده از ظرفیت را بدانیم و به عنوان مثال یک فرهنگ خوب در حکمرانی، فرهنگ بسیجی است که خود را به خوبی در سرزمین ایران نشان داد تا حد امکان کارها را بر اساس قواعد الهی و درست پیش ببرد. بحث دیگر انسجام ملی است تا اوضاع زندگی در جامعه بهبود پیدا کند. فرهنگی بود که همه جامعه، زمانی آن را انجام می‌دادند و بسیجی بودند. چیزی که به ما از قوانین جهانی می‌گویند، دروغ محض است و آزادی اطلاعات را به ما نمی‌دهند. بحث دیگر این است که در جاهای عقلانی، احساسی عمل نکنیم و در موقعیت‌های احساسی، عقلانی عمل نکنیم. نباید فرهنگ همدلی و مشارکت را بابت فرهنگ رقابتی فدا کرد. یک منبعی هست برای تولید ارزش و یک منبع هم هست برای تخریب ارزش تا بحث عرضه و تقاضا و تولید کننده و مصرف کننده که باعث فرهنگ اشتباه دروغ برای سود بیشتر رواج پیدا می‌کند و باعث تزلزل می‌شود. اینجاست که ما می‌گوییم شاخص‌ها را از دست داده‌ایم و در بعضی جاها، کارایی را به دست آوردیم؛ اما می‌توانیم دو فرهنگ بسیجی و نئوکلاسیک را مقایسه کنیم و ببینیم که کدام بهتر است. فرهنگ نئوکلاسیک کاملاً برنامه‌ریزی شده و مخصوصاً برای ملت‌هایی مانند ملت ماست که بر روی نسل‌های آینده ما تاثیر جدی را می‌گذارد. توجه داشته باشیم که ما خیلی چیزها را از دست دادیم و باید برای جبران آن تلاش کنیم و آنها را دوباره ترویج نماییم و نگذاریم تا در آینده دوباره آن تباه شوند. باید بدانیم که اگر می‌خواهیم برای جایی حکمرانی و سیاست گذاری کنیم، باید با توجه به فرهنگ آن جامعه برنامه‌ریزی کنیم و مخاطب را بشناسیم.
