ایمان به معنای باور داشتن است و دارای درجاتی از باور است که همراهی با اعتماد و توکل مسیر ایمان صعود پیدا می‌کند و باور انسانی رویش و تحولی در انسان به وجود می‌آورد و چنین ایمان و باوری امید را در دل انسان بارور می‌سازد تا بتواند در برابر مشکلات، مصائب و سختی‌ها مقاومت کند و وقتی این عناصر دست به دست هم داد شاکله انسان شکل گرفته و به یک انسان مومن امیدوار و باورمدار تبدیل می‌شود.
بنابراین حکمرانی ایمانی و خود باوری امید به آینده را برای انسان مومن به ارمغان میاورد. زیرا دو انسان را با هم مقایسه کنید انسان امیدوار به موفقیت‌ها پیروزی‌های فکر می‌مند و انسان ناامید چون باور و ایمان ندارد امیدی به آینده ندارد و همیشه در خطر اضطراب و نگرانی قرار می‌گیرد.
باور حکمرانی سبک زندگی را تغییر داد تا امید در زندگی انسان تاثیرگذار باشد وگرنه روز به روز به جای رشد و تعالی به سراشیبی و سقوط میفتد.
ایمان و خودباوری انسان را هدفمند می‌سازد تا مسیر زندگی خود و جامعه اطراف خود را با برنامه‌ریزی رو به تعالی پیش برود.
و این نوع باور حکمرانی می‌کند تا دارای سجایای اخلاقی باشد و از رذائل نفسانی دور می‌کند.
انسان خودباور نوآور می‌شود و با عناصر پیوسته خودباوری خود را رهبری می‌کند و به حقایق دستیابی و راه و رسم زندگی را بهتر و بیشتر پیدا می‌کند.
انسان خودباور توانمند و از فرسودگی و افسردگی دور می‌شود.
حال این باوری که به میان آمد دو نوع باور است، باور به خدا و قیامت و باور به خویشتن که هر دو در یک مسیر است چرا که در حدیث است که می‌فرماید:
مَنْ عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَّهُ
کسی که خود را شناخت خدا را شناخته است
پس ایمان به خود و خدا امید به زندگی در سایه قیامت برایش پدیدار می‌شود.
آنگاه که خدامحوری و خودباوری رخ نشان داد. به امید رو می‌کند اضطراب و اضطرار برایش پیش نمیاید و این آیه همه مباحث را پوشش می‌دهد که می‌فرماید:
وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ ۖ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ
و در راه خدا چنان که شایسته جهاد است، جهاد کنید؛ او شما را برگزید و بر شما در دین هیچ مشقت و سختی قرار نداد. آیین پدرتان ابراهیم، او شما را پیش از این «مسلمان» نامید و در این تا پیامبر گواه بر شما باشد و شما هم گواه بر مردم باشید؛ پس نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و به خدا تمسّک جویید. او سرپرست و یاور شماست؛ چه خوب سرپرست و یاوری و چه نیکو یاری دهنده ای است.
