در ادامه سخنان استاد دکتر علی اصغر پورعزت رئیس دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران پیرامون موضوع حکمرانی متعالی در پرتو مرگ آگاهی در جلسات معالم القرآن حسینیه قرآن و عترت بنیاد قرآن

ایشان افزودند:

مدیریت یعنی در جاده ماشین را راندن با استفاده از فرمان اما اداره کردن یعنی ساختن جاده. حالا حکمرانی یعنی تدبیر راندن، قانون گذاری بر راندن و تامین راه، جاده ساختن و هر طراحی جامعی که نیاز است تا مسیر طی شود مثل قوانین راهنمایی و رانندگی؛ چراغ راهنمایی؛ پلیس راه و…

به همین دلیل است که امروزه دیگر بر حکمرانی تاکید بیشتری داریم تا مدیریت و اداره کردن. اما حالا اگر بخواهیم که حکمرانی ما حکمرانی سالمی باشد و اخلاقی باشد و متعالی باشد باید یک جوهر خاصی داشته باشد، جوهر حکمرانی متعالی مرگ آگاهی است چرا که اگر مرگ آگاه نباشیم منافع ملی فدای منافع شخصی می‌شود، منافع ملی فدای منافع حزبی می‌شود و در آن جا می‌بینیم و پی می‌بریم که بت آدم می‌شود حزب، می‌شود ثروت و هر چیزی که باعث می‌شود راه مستقیم را از دست بدهیم و به بیراهه برویم.

بنابراین در زمانه امروزه دیگر بت‌ها به آن شکل قدیم نیستند و اشکالی از این جنس پیدا کرده‌اند. پس حکمرانی باید حتی هراس انگیزتر از خود مرگ باشد تا حاکم بتواند سالم و اخلاقی حکمرانی کند.

دکتر پورعزت ادامه دادند:

بعضی  دانشمندان می‌گفتند تا خدا را زیر چاقوی جراحی خود نبینیم به او ایمان نمیاوریم. این یعنی اینکه این انسان غره به علم محدود خودش شده بود اما الان احتمالا دیگر چنین حالتی پیش نمیاید. وقتی ما عظمت کهکشان را می‌بینیم و به حقارت و علم محدود خود در مقبل خداوند پی می‌بریم. خواهیم فهمید که نباید به همین مقدار علم محدودی که از جانب خداوند داریم مغرور شویم. بنابراین سرِ حکمرانی، مرگ آگاهی است و باید تعارض منافع را از بین ببریم. در ادامه چند مورد از انواع حکمرانی را خدمت شما عرض می‌کنم، به عنوان مثال:

حکمرانی موحدان: حکمرانی که چون موحد هستند حکمرانی کس دیگری را نمی‌پذیرند و سلطنت را مطلق به خدا می‌دانند.

حکمرانی عادلان: که با گذار از پذیرش بی عدالتی به جلوه‌ای از عدالت می‌رسیم.

حکمرانی آخرت نگر: که حکمرانی کسانی است که در هر عمل ابتدا آخر آن را می‌بینند.

حکمرانی اسوه: که سنت‌های اصیل نبوی رسول الله را اصل قرار می‌دهد و سنت‌های چهارده معصوم را در زمان‌های مختلف به اقتضای شرایط نمایان می‌کند.

مثلا حکومت را در زمان حضرت علی علیه السلام نشان می‌دهد.

صلح و مذاکره را در زمان امام حسن علیه السلام نشان می‌دهد.

جهاد را در زمان سید الشهدا علیه السلام نشان می‌دهد.

مبارزه با دعا را در زمان امام سجاد علیه السلام نشان می‌دهد.

انتشار علم را در زمان امام باقر و امام صادق علیه السلام نشان می‌دهد.

و به این ترتیب ادامه پیدا می‌کند.

در انتها ما امیدواریم که با تدریس شیوه قرآنی حکمرانی و توجه به موضوع مرگ آگاهی بتوانیم حکمرانی قرآنی‌تری در میان مدیران مسلمان ایجاد کنیم.